Op avontuur in de Belgische wildernis met ‘We Are Outsiders’
Ik hou van reizen en avontuur, van grenzen verleggen in de natuur en van nieuwe uitdagingen aangaan. Vroeger droomde ik altijd van verre reizen naar de Verenigde Staten of naar mooie Aziatische cultuurwalhalla’s. Ik besef de laatste jaren echter meer en meer dat je niet ver van huis hoeft te gaan om toch nieuwe avonturen te beleven en verbinding te vinden met de natuur om je heen.
Ook Europa kan heel mooi zijn en er zijn nog zoveel plaatsen die ik graag wil ontdekken. Jammer genoeg past reizen niet altijd in de planning en moet ik tevreden zijn met een grote reis in de zomer en enkele kampeerweekendjes weg. Alastair Humphreys inspireerde mij met zijn podcast Living adventurously en zijn luisterboek The doorstep mile om nog meer op zoek te gaan naar micro-avonturen dichtbij huis. In de lente was het dan eindelijk zover. Ik vertrok op een nieuw avontuur, onbekend terrein, dan nog wel in ons eigen kleine - volgens velen lelijk en saai - landje. Eind april kreeg ik namelijk de kans om het Smell That Spring avontuur van We Are Outsiders vast te leggen op beeld.
We Are Outsiders biedt avonturen aan voor zowel ervaren wandelaars als beginnende avonturiers. Elk seizoen organiseren ze een weekend met twee mooie maar niet te onderschatten hikes in de Hoge Venen, het hoogste gebied van de Belgische Ardennen met heuvels - net geen bergen - van bijna 700 meter hoog. WAO zorgt voor een echte kamp-vibe met het gezellige basecamp, inclusief kampvuur, shelter, outdoor keuken, heerlijk eten vanop datzelfde kampvuur, een composttoilet en zelfs live muziek op zaterdagavond. Exclusief: elektriciteit en enige vorm van luxe. Zalig. Tijdens de hikes kom je niet één keer de bewoonde wereld tegen én als kers op de taart is er een natuurgids mee die jou allerlei weetjes kan vertellen over flora en fauna van de regio, bosbeheer, de gesteentelagen (wist je dat de heuvels in de Ardennen ooit, miljarden jaren geleden, even hoog waren als de Mount Everest?!) en verhalen van onzichtbare(!) bosbranden onder de grond in de Venen.
WAO bracht kamperen, avontuur en zelfs wandelen voor mij naar een next level dus ik kon niet anders dan hier een blogpost over schrijven. Dit weekend of zoals een andere deelnemer het ‘kamp’ noemde, heeft een diepe indruk op mij nagelaten. Ik schets hier kort even mijn hoogtepunten maar ik kan jou alleen maar aanraden om ook gewoon eens mee te gaan want je moet dit beleven om volledig te kunnen begrijpen wat ik bedoel.
Voor mij begint het avontuur al bij het inpakken. Dan voel ik al de kriebels en gezonde stress opkomen. Net zoals vroeger toen ik met de KSA op weekend of kamp vertrok en ik al de hele week met een buik vol spanning rond liep. Snel nog een paklijstje gemaakt, want ik moet altijd alles vier keer dubbelchecken. Nieuwe wandelbroek, eindelijk eentje die goed zit: check. Voldoende energierepen (want je weet maar nooit met mijn snelle spijsvertering): check. Voor het eerst terug de tent, slaapzak en matje mee sinds vorige zomer: check. Mijn kussen, speciaal voor nekklachten? Is dat er niet wat over voor zo’n avontuurlijk weekend? Ik moet wel goed slapen en uitgerust zijn… Check. Camera, opgeladen batterijen, powerbank (want eigenlijk weet ik niet of er wel elektriciteit zal zijn): check. Die nieuwe wandelsokken die ik voor Kerst kreeg: check. Hond en partner: … niet check.
Dit maakt het toch nog wat spannender, zo helemaal alleen op een weekend met wildvreemden. Zullen de mensen mij wel begrijpen (lees: West-Vlaams)? Zal het thuisfront het zonder mij redden? Zal ik me niet te eenzaam voelen zonder hen aan mijn zij? Wat als ze mijn foto’s niet goed genoeg zullen vinden? Wat als de langste wandeling (ca. 22km) te lastig is? Een beetje spanning en kriebels voor het onbekende: check.
Ook de autorit naar de Hoge Venen, vanuit het verre West-Vlaanderen, was al een avontuur op zich. Je rijdt niet elke dag van het ene uiterste naar het ander uiterste van België, vrijdagavond-spits inclusief. 45 minuten later aankomen dan verwacht, gelukkig zonder te verdwalen, maar nog niemand op het terrein te zien. Ben ik écht de eerste? En ik maar stressen dat ik al foto-kansen zou gemist hebben. Eén blik op het basecamp en ik weet dat het een fantastische ervaring zal worden.
De deelnemers komen druppelsgewijs aan en zetten hun tentjes op na een lange rit. Rust. Alle file-frustraties en einde-van-de-werkweek-spanningen zijn meteen de deur uit als je de zon ziet ondergaan achter de heuveltop, de lammetjes van de buren hoort blaten en de vogels hoort fluiten in de boomtoppen aan de rand van het bos. Dit voelt als thuiskomen, hoewel het ‘basecamp’ verre van een huis is.
Ik vlieg er meteen in. Juist ja, ik ben hier als fotograaf, dus ik zou er beter aan beginnen. Tussen de praatjes met andere outsiders door, maak ik wat sfeerbeelden van de overheerlijke pasta op het vuur, de opstelling van het kamp, de mensen rond het vuur in de regen. Outsiders genieten, wat de weersomstandigheden ook zijn en daar hou ik van. We maken nog een avondwandeling voor de liefhebbers. Nog nooit betrad ik een bos toen het zo donker was, want hier in de Hoge Venen is er veel minder lichtvervuiling en kunnen we, zoals een WAO’er benoemt, soms zelfs de melkweg zien! Heerlijk. In het bos naast de wei worden heel wat grote bomen gekapt. De mens heeft het landschap verwoest en onze gids moet er toch even van bekomen. Hij komt hier al jaren en kent plots zijn weg niet meer omdat omgekapte bomen de paden versperren. We zoeken naar oogjes met onze zaklamp en gaan een wei op maar helaas, geen reetjes of herten te zien. Misschien hebben we tijdens de dauwtocht op zondagochtend meer geluk. De eerste avond kruipen de meesten vroeg in hun nest, want er staat ons een pittige hike te wachten.
Vanaf 8u ontbijt, net zoals op KSA-kamp vroeger. Wat brengt dit herinneringen met zich mee. De WAO-crew is al druk in de weer met koffie zetten en onze lunch inpakken. Wat ziet het er heerlijk uit. De zon laat al van zich zien. Zou dit dan toch een mooie dag worden, ondanks de wisselende weersvoorspellingen van de voorbije week? We krijgen even een woordje uitleg van Tim, de oprichter van We Are Outsiders. In de voormiddag zal het meer dalen zijn, in de namiddag zullen we echt klimmen. Het wordt pittig. Met wandelkaart - en app in de hand, beginnen we aan een van de mooiste wandelingen die ik al deed in België. Wat de natuur nog extra speciaal maakt, zijn de leuke weetjes en anekdotes van Lieven, onze natuurgids van dienst. Met zijn verrekijker bij de hand en zijn typerende petje is hij van ver al te spotten. Hij leert ons luisteren naar vogelgeluiden en verschillende vogels te herkennen. We zoeken samen naar pootafdrukken van verschillende dieren, proeven van spicy planten en bewonderen de eerste bosanemonen van het jaar. Met een aanstekelijk enthousiasme vertelt hij over aspirines, het aantal naalden van een Lork, Den of Spar, de geschiedenis van de ‘bergen’ van de Ardennen en de mysterieuze ‘bosbranden’ die kunnen woeden onder de veenmoerassen.
Aan het einde van de wandeling maakt de zon plaats voor stapelwolken en motregen. Bij aankomst op het basecamp worden we echter verwelkomd door de crew met wijn en aperitiefhapjes, voor elk geserveerd in een kampeerkommetje. Die donkere wolken zijn we alweer vergeten. Nagenieten bij het kampvuur en onder de shelter, gezellig dicht tegen elkaar. Het eten is verschrikkelijk lekker én er werd steeds met liefde een vegan alternatief voorzien wat voor mij zeer aangenaam was. Het wordt donker maar het blijft relatief droog dus we kunnen gezellig rond het kampvuur praatjes slaan met mensen die we nog maar een dag kennen en misschien na het weekend nooit meer zullen zien. Het schept een band, zo samen genieten van de natuur en na een lange wandeling de voetjes opwarmen aan een groot gezellig kampvuur.
Lieven is al een tijdje verdwenen, is hij nog bezig in de keuken? Aan de telefoon met het thuisfront? Nee hoor, hij was even zijn gitaar aan het stemmen want vanavond geeft hij een solo-concert van enkele liedjes van zijn band Fence. We kruipen allemaal nog wat dichter op onze houten klapstoeltjes en luisteren naar Lieven en zijn gitaar. Het is iets speciaal, naar een stripped down versie van rockliedjes luisteren in ‘the middle of nowhere’. Kampvuurvibes op z’n best. Na het concert krijgen we nog een heerlijke appel-crumble geserveerd, gebakken in een ‘dutch oven’ op het vuur. Daarna is het tijd om in ons nest te kruipen want morgen staat weer een dagje wandelen voor de boeg.
De volgende ochtend wordt een dauwtocht georganiseerd, voor de vrijwilligers. Uiteraard ben ik ook van de partij, niet enkel omdat ik fotograaf van dienst ben, maar ook omdat ik graag eens een ree of hert zou spotten en daarnaast hou ik van het ontwaken van de natuur ‘s morgens vroeg. Het is een rustige wandeling, genietend van de stilte. Het bos ontwaakt rondom ons terwijl we de heuvel op wandelen en ja hoor, na even turen naar de rand van het bos, zien we in de verte een klein reetje. Op fluistertoon vertelt Lieven over de dieren en planten in het bos om ons heen. Hij blijft ons verrassen met zijn verhalen en weetjes.
We keren terug naar basecamp voor het ontbijt want vandaag staat opnieuw een wandeling op de planning, een kortere vandaag van ongeveer 12km. We pakken alles in en breken samen als groep het kamp af. We nemen allemaal de auto en begeven ons naar de start van de wandeling. Ik had al gehoopt dat we op de beroemde vlonderpaden zouden wandelen want als fotograaf was ik toch al veel foto’s tegengekomen van deze streek. Ik ben dan ook in mijn nopjes als ik zie waar we zijn. WAO stelt niet teleur. Op een gegeven moment lijkt het zelfs even alsof we op een Savanne in Afrika staan met de zwartgeblakerde kale bomen en de droog-uitziende vennenvlaktes van Vallei du Trôs-Maret.
Terug aan de parking nemen we afscheid met een fris biertje of frisdrankje. Het weekend is voorbij gevlogen, de deelnemende avonturiers hebben hun batterijen opgeladen, de crew geeft elkaar een veelbetekenende glimlach en Tim sluit af met een hartverwarmende speech. Er ligt nog een verre rit in het vooruitzicht, terug naar het platte saaie Roeselare maar mijn hart is gevuld met nieuwe herinneringen en een verlangen naar meer.
Ben je helemaal overtuigd om ook op avontuur te gaan in de Hoge Venen en lid te worden van de WAO community? Twijfel niet langer en schrijf je in voor een uniek weekendje weg, alleen, met vrienden, familie of als koppel!
Hike Like A Giant: 22-23-24 september 2023Bronstige Herten: 29, 30 september, 1 oktober 2023Simply Snow: 19-20-21 januari, 2024